Jest taki ciekawy zabytek militarny w Lubinie. To rzadki bunkier z czasów II Wojny Światowej. Pisałem już o nim w 2012 roku. Po ponad ośmiu latach Ołówek odwiedziłem ponownie...
Dziękujemy, że nas czytasz! Będziemy ogromnie wdzięczni, jeśli zdecydujesz się wesprzeć Srebrny Kompas na Zrzutce! Dziękujemy!
Nadal stoi samotnie, całkowicie opuszczony i zapomniany na uboczu Lubina. Jeszcze w latach 80-tych takich „Garnków Kocha” (tak był żartobliwie czasami nazywany z racji produkcji takich budowli przez Ericha Kocha) było w Lubinie co najmniej cztery. Dziś został tylko ten jeden.
I wiecie co? Jest mi zwyczajnie przykro i jest dla mnie niewytłumaczalne, że w Lubinie, gdzie pompuje się miliony w kontenery w parku, skądinąd „militarnym” nie znalazło się miejsce dla PRAWDZIWEGO militarnego zabytku. Naszego, tutaj, z Lubina.
Niewiele ich zostało, śledzę portale, newsy historyczne. Widzę, jak w innych miejscowościach skwapliwie i z entuzjazmem, cechującym sympatyków lokalnej historii, ratuje się ostatnie takie bunkierki na terenie Polski. Dla nas i dla kolejnych pokoleń. W Lubinie przez rzeczone osiem lat nikt tym zabytkiem się nie zainteresował. Ba pisałem także o tzw. bunkrze na Defilu. Tym się miasto zainteresowało, wyburzyło go…
Nasz „Ołówek” ma się dobrze. Solidnie budowali. Waży ponad 2 tony to niełatwo ruszyć. Widziałem transport jednego z nich. Bez profesjonalnego sprzętu, duże wyzwanie 😉
A czym jest ów „Ołówek” ? To mały , do 4 osób bunkier obserwacyjno-wartowniczy. Ma stożkowy hełm i solidną betonową konstrukcję, chroniącą załogę przed ostrzałem i odłamkami. Nasz jest produkcji Dyckerhoff & Widmann, o grubości ścian ponad 25 cm. Stoi przy torach kolejowych, w okolicy niewielkiego mostku, czyli w miejscu strategicznym. Cieszy oko. Jedyny taki w okolicy. Jedyny w Lubinie. Jak na 80-latka dziarsko się trzyma 🙂
