Dzięki danym z ekspedycji z 2016 r. Naukowcy wspierani przez NASA rzucają więcej światła na złożone procesy zachodzące pod pokrywą lodową Grenlandii, które kontrolują szybkość przesuwania się lodowców w kierunku oceanu i przyczyniają się do podnoszenia poziomu mórz.
Na powierzchni lądolodu bezdenne zapadliska zwane moulinami mogą wlewać stopioną wodę do podstawy lodu. Gdy woda dociera do leżącego lodu pod warstwą pokrywy lodowej, lód może się nieco odrywać i płynąć szybciej.
Lodowce, które ślizgają się szybciej, mogą ostatecznie doprowadzić do topnienia pokrywy lodowej szybciej niż oczekiwano, zwiększając ilość oddzielającego się od lodu brył w oceanie. Topniejący lód Grenlandii w największym stopniu przyczynia się do wzrostu poziomu mórz na świecie.
W nowym badaniu, opublikowanym 5 kwietnia w Geophysical Research Letters, autorzy doszli do wniosku, że jednym z ważnych czynników wpływających na prędkość ślizgającego się lodowca w południowo-zachodniej Grenlandii było szybko zmieniające się ciśnienie wody we wnękach u podstawy lodu. To tam topniejąca woda stykała się ze skałą.
„Nawet jeśli wnęki są małe, o ile ciśnienie rośnie bardzo szybko, spowodują one szybsze zsuwanie się lodu” – powiedział dr Laurence C. Smith , profesor nauk o środowisku oraz nauk o Ziemi, środowisku i planetach na Brown University w Providence w stanie Rhode Island.
To pierwszy raz, kiedy obserwacje bezpośrednio z badań terenowych pokazują, jak zmiany objętości wody pod pokrywą lodową Grenlandii wpływają na prędkości przepływu lodowca.
Odkrycia są sprzeczne z długo utrzymywanym poglądem na temat prędkości ślizgania się lodu i wody przechowywanej pod lodowcem znanym jako ustalone podstawowe prawo ślizgowe, które pomogło naukowcom przewidzieć, jak szybko będą się ślizgać pokrywy lodowe na podstawie całkowitej objętości wody pod lodem.
