Nowotwory wydają się stosunkowo wczesną chorobą, a jednak naukowcy odkryli, że już przeszło półtora miliona lat temu żył osobnik, co prawda nasz krewny chory na raka. Był to złośliwy guz kości palca lewej stopy, a dowody na to zdobyli naukowcy, którzy badali wydobyty w jaskini Swartkrans szkielet.
Wykopaliska znajdowały się w Afryce Południowej nazywanej Kolebką Ludzkości z racji tego, że odkryto tu największą koncentrację ludzkich szczątków.
Zainfekowany osobnik należał do gatunku Paranthropus robustus lub Homo ergaster i wg naukowców był to prawdopodobnie dorosły.
Po tym jak szkielet przeszedł przez tomograf komputerowy naukowcy stwierdzili, że na kości znajduje się agresywny kostniakomięsak infekujący w pierwszej kolejności komórki tworzące kości.
Co ciekawe ten rak jest dziś jednym z najczęstszych nowotworów kości u ludzi i atakuje w każdym wieku, choć najczęściej dotyka on dzieci i młode osoby, których organizm cały czas ewoluuje.
A jeśli powiemy wam, że istnieje jeszcze starszy zidentyfikowany przykład nowotworu? Otóż milion i dziewięćset tysięcy lat temu również w Afryce Południowej żył sobie Austrlopithekus sediba (nie był aż tak bardzo naszym bliskim krewnym), który nawet nie wiedział, bo i skąd, że ma w sobie łagodnej guza, również kości.
Jak mówi Bruce Rothschild, paleontolog z Carnegie Museum of Natural History:
„Kość jest jedną z niewielu tkanek, które mogą przetrwać w zapisie kopalnym.”
Tymczasem starożytne księgi poruszają choroby, które dziś znamy jako nowotwory. Otóż 3000 lat przed naszą erą Imhotep – starożytny matematyk, lekarz i architekt pochodzący z Egiptu opisał coś w rodzaju podręcznika zawierającego 48 przypadków medycznych, w tym kilka przypadków dotyczących raka piersi.
Imhotep opisał w nim charakterystykę różnych rodzajów nowotworów, w tym „guzów oleistych” i „guzów litych”. Zamieścił również opisy guza piersi — opisując go jako „wybrzuszoną masę w piersi”, która jest chłodna, twarda i gęsta jak „niedojrzały owoc krwiaka”, który rozprzestrzenia się pod skórą.
